Ζητείται Ενδιαφέρον
Δύο διάσημες ερωτήσεις της εποχής μας, στις οποίες συχνά δυσκολευόμαστε να δώσουμε ξεκάθαρες απαντήσεις, είναι οι εξής:
Πώς θα τραβήξω την προσοχή;
Πώς θα διατηρήσω την προσοχή μου;
Ξέρετε, συχνά δυσκολευόμαστε να απαντήσουμε όχι επειδή η ερώτηση είναι περίπλοκη ή απαιτεί ιδιαίτερη ευφυΐα, αλλά επειδή ξεκινάμε την διερεύνηση από λάθος σημείο. Το να απαντήσουμε σε μια ερώτηση δεν ξεκινάει από την αναζήτηση της σωστής απάντησης. Ίσως ξεκινάει ξεκινάει από την αμφισβήτηση της καταλληλότητας της ίδιας της ερώτησης.
Οι αρχικές ερωτήσεις δεν έχουν τίποτα λάθος. Αλλά ίσως είναι κάπως γενικές και αόριστες. Ας πούμε, πως υποθέτουμε ότι χρειαζόμαστε την προσοχή, και πως είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε κάτι να δείξουμε; Και, πως υποθέτουμε ότι το πρόβλημα που η προσοχή μας δεν μπορεί να διατηρηθεί είμαστε εμείς και όχι οι επιλογές μας; Ας δώσουμε κάποια αντερωτήματα λοιπόν για την κάθε ερώτηση, που ίσως μας ξεμπλέξουν λιγάκι.
Γιατί να θέλουμε την προσοχή των άλλων; Γιατί δεν ζητάμε την αδιαφορία και την ησυχία; Τι θα την κάνουμε την προσοχή, ακόμα κι αν την έχουμε; Έχουμε κάτι αξιόλογο να πούμε; Είμαστε κάτι διαφορετικό ή μοναδικό; Κάνουμε κάτι που δεν κάνει κανείς άλλος ή, τουλάχιστον, με τρόπο που διαφέρει από των υπολοίπων; Έχουμε επενδύσει στην προσωπικότητά μας ή σε κάτι που αγαπάμε τόσο πολύ, ώστε να είμαστε μοναδικοί και αυθεντικοί έστω σε αυτό το κάτι; Γιατί κάποιος να δώσει την προσοχή του σε εμάς, αν αυτό που κάνουμε ή αυτό που είμαστε μπορεί να το βρει και οπουδήποτε αλλού; Αν είμαστε αναλώσιμοι; Μήπως έχουμε γίνει τόσο κοινοί, ίδιοι και “φορεμένοι” που δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε την προσοχή των άλλων;
Άραγε υπάρχει κάτι στο περιβάλλον που ζούμε και στις επιλογές μας που να μας κρατά πραγματικά το ενδιαφέρον; Που να αξίζει να του δώσουμε τη σημασία μας; Υπάρχει κάτι πρωτότυπο, γνήσιο και έξω από τα συνηθισμένα, ώστε να μπορεί η προσοχή μας να σταθεί μαζί του; Μας αρέσουν οι επιλογές μας; Μας προκαλούν να τις κυνηγήσουμε; Πώς είναι η ζωή μας; Έχει ενδιαφέρον ή έχει γίνει τόσο κοινή και προβλέψιμη, που τίποτα πια δεν μας κάνει εντύπωση και δεν μας βγάζει λίγο έξω από τα νερά μας; Ο εαυτός μας; Έχει ενδιαφέρον; Μας αρέσει η παρέα του; Ή μήπως κι αυτός συμβιβάστηκε με μια εύκολη, κοινή εκδοχή του από φόβο να ρισκάρει, να εξερευνήσει, να μεγαλώσει, να αλλάξει;
Βλέπετε, χρειάζεται τόσα να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας, πριν στραφούμε έξω. Και υπάρχουν τόσες πιθανές απαντήσεις στην κάθε ερώτηση, που είναι αδύνατο να υπάρξει μία, μοναδική μαγική λύση που να λειτουργεί για όλους μας.
Μπορεί για παράδειγμα να υποθέσουμε ότι ίσως ο κόσμος να μην μας προσέχει επειδή δεν κάνουμε ή δεν είμαστε κάτι που δεν έχει ξαναδεί. Όχι έξω μας. Μέσα μας. Ή, ακόμα κι αν είμαστε, δεν τολμάμε να το δείξουμε. Ίσως, όταν μας δίνεται η προσοχή (που εν έτει 2025 είναι αλήθεια ότι μπορούμε να έχουμε την προσοχή όλου του κόσμου), δεν φροντίζουμε να προσθέσουμε κάποια αξία στον αποδέκτη. Ίσως, πάλι, να χρειαζόμαστε την προσοχή μόνο κάποιων, και όχι όλων, όπως συχνά τείνουμε να αναζητούμε. Και ίσως ο λόγος που δεν μπορούμε να διατηρήσουμε το ενδιαφέρον μας για όσα και όσους επιλέξαμε ή δεν επιλέξαμε να μας περιβάλλουν να είναι ότι αυτά δεν είναι όσα πραγματικά θέλουμε. Ή, δεν τα κοιτάξαμε με αληθινό ενδιαφέρον.
Αν έχουμε το θάρρος να δώσουμε ειλικρινείς απαντήσεις σε ερωτήματα που έχουν να κάνουν με εμάς, τις επιλογές, τα κίνητρα, τις προθέσεις και τις επιθυμίες μας, τότε ίσως το “πώς” να γίνει τόσο ξεκάθαρο που δεν θα χρειαστεί να το ρωτήσουμε ξανά. Άρα, η τελευταία ερώτηση είναι… τολμάμε;
